დღეს, დღეს რაა და უკვე გუშინ, აი საშინელი დღე იყო, დამღლელი და არაფრისმთქმელი :)
ნუ დილა იმით დაიწყო რო დილის 9 საათზე ჩემმა დაქალმა დამიმესიჯა
( 3 დღის წინანდელ ამბავზე მებოდიშებოდა,)
ღამის 11 საათზე უბანში რო გაყურყუტეთ ნახევარი საათი და რო არ ჩამოვედი ბოლოს მაინცო, გაბრაზებული ხოარ ხარო ჩემზეო? ხოდა საშინელი განწყობით გავიღვიძე...
საერთოდ ეს ფენომენი კიდე სხვა თემაა, უკვე მივეჩვიე რო ყოველთვის ასე ხდება როცა სადმე მივდივართ დალი ყოველთვის მოდის მარა აი სუუულ უკანასკნელ მომენტში აცხადებს უარს, მიზეზი?-არ უშვებენ!.... უკვე 10 წელია ერთად ვართ და სულ რამდენიმე შემთხვევა მახსენდება როცა თქვა და წამოვიდა კიდევაც... და რაც ყველაზე მეტად მაღიზიანებს არის ის რომ თვითონ არასოდეს რეკავს და არ გვატყობინებს რო აი არ მიშვებენ და წადით თქვენ, აღარ დამელოდოთ, ან პახოდისთვის აღარ გამითვალისწინოთ ან.....(10000 სხვა სიტუაცია) და ეს ყველაზე მეტად მაღიზიანებს....
ხოდა ეს ყველაფერი ერთდროულად გამახსენდა მესიჯის კითხვისას, მესიჯი წავიკითხე და ძილი გავაგრძელე.... 15 წუთში დარეკა და ისევ გამაღვიძააააა!!! არ მიპასუხია,
მერე უკვე ოჯახმაც გაიღვიძა აქტიურად.
ჯერ მამაჩემი შემოვიდა ჩემს ოთახში რაღაცის ასაღებად, მერე დედაჩემი, მერე ჩემი და მიბრძანდებოდა სკოლაში და Fენი აუცილებლად ოთახში უნდა ებღუილებინა....
მთელი ამ ხნის მანძილზე ჯიუტად ვცდილობდი ძილის შებრუნებას მარა ბოლოს როცა უკვე გრეიც შიმშილმა შეაწუხა, და მთელი ეzო აიკო ყეფით ნება ვიბოძე და ავდექი....
კვირას მარის დაბადების დღეა, ძაან ვემზადებით ძევაჩკები :D ხოდა რამე ზედა მინდოდა მარა რაღა თქმა უნდა ვერაფერი შევარჩიე იმ 1 საათში რაც ლექციის დაწყებამდე მქონდა დარჩენილი....
ნუ ეხლა csb - ის გიჟურ გრაფიკთან შედარებით ჩემს ცხრილს კიდევ არა უშავს რააა,
ხოდა დღეს აი ძალიან არ მინდოდა ლექციაზე მისვლა, თან რაღაც უინტერესო საგანია ეს, მარა მაინც წავედი.....
ჯერ მარშუტკაში ვიღაც ქალმა ნატკენ მუხლზე თავის ჩანთა მომარტყა, თვალებიდან ნაპერწკლები გავყარე, ერთი ხმით დაკივლება ყველაფერს მერჩია იმ წუთას მარა თავი შევიკავე :) ხოდა ეს ქალი, (ნუ არ მიყვარს ასეთი ლაპარაკი მარა ქალი კიარა ბეჰემოტი უფრო იყო, ძლივს ამოეტია კარებში) გვერდით მომიჯდა, თან რო ჯდებოდა თმაც დამაწიწკნა... სვეტაფორზე გავჩერდით, გადასასვლელზე გადადიოდა ვიღაც აი ძააალიან რიჟა ბიჭი, ყურადღება მიიქცია ძალაუნებურად და უცებ არ მიჩმიტა ამ ქალმა მკლავზე?! აი ხო ძალიან შემეშინდა, გამიკვირდა და ჯანდაბა, მეტკინა თან ძალიან.... რო შევხედე დედაშვილური ღიმილით მომაგება წესია ეგეთი, თუ არ გიჩქმეტდი დავითარსებოდიო....
ლექციაზე დამაგვიანდა,
ისეთი საცობი იყო....
გეპეის ლიფტის ბებომ კარი ცხვირწინ მომიხურა და მე-4ze სირბილით მომიწია ასვლამ :) უცებ აღმოჩნდა რო tყუილად მივედი, ქვიზს არ ვწერდით, ქეისებს არ განვიხილავდით, სიაც არ ამოიკითხა დაჟე :(
სახლში რო მოვედი კინაღამ გული წამივიდა,
1 დღე იყო ჩემი ძმა მარტო სახლში და სახლი კიარა საღორე დამახვედრააა :( თან კარმა გამოურთია და ისე წასულა... არადა უახლოესი 1 კვირა მარტო უნდა ვიყვე სახლში და იმ დებილობას ვერ ვანთებ :(
ნუ 1 საათი გაუჩერებლად ვატკაცუნებდი იმ კნოპკას, თითზე კანი გადამეყვლიფა...
ბოლოს ნერვებმა მიმტყუნა და მთელი დღის გაბრაზება კარმაზე ვანთხიე, გინებითა და წიხლების რტყმით, მერე ხმამაღლა ვიტირე გამწარებულმა და ყველასაგან მიტოვებულმა :)..
ბოლოს ავანთე როგორც იქნა, :D
ეხლა ვზივარ და ამ უაზრობებს ვწერ იმის მაგივრად რო ის საშინელი წიგნი ავიღო და ვისწავლო გვერდით რო მიდევს....
არადა რამდენია.....
ხვალ რეფორთიც უნდა ჩავაბაროთ თან....
ეჰ, წავედი წავედი....
მომავალ შეხვედრამდე ბლოგო :)